Μήνυμα ἐπί τῇ Θεομητορικῇ Ἑορτῇ τῆς Ἁγίας Σκέπης
καί τῇ ἐθνικῇ ἑορτῇ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Τό εὐσεβές ἡμῶν Γένος ἑορτάζει καί πάλιν ἐφέτος παγκοσμίως, ὅπου καί ἄν εὑρίσκονται Ἕλληνες, τήν σπουδαία Ἑορτή τῆς 28ης Ὀκτωβρίου, μέ τήν τεράστια ἐθνική καί ἐκκλησιαστική της σπουδαιότητα. Ἡ μικρή στά ἐδάφη Ἑλλάς, ἡ ὁποία στίς ἀρχές τοῦ 20οῦ αἰῶνος εἶχε μεγαλουργήσει στούς Βαλκανικούς καί τόν Α΄ Παγκόσμιο Πολέμους καί εἶχε ἀπελευθερώσει ἀπό τόν ἀντίχριστο ἀλλόθρησκο ζυγό πολλά ὑπόδουλα τέκνα της, διπλασιάζοντας τό ἔδαφός της, ἐν συνεχείᾳ ὑπέστη, λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ της καί μέ τήν ἀνεξιχνίαστη συγκατάθεση τοῦ Κυρίου, τήν ταπείνωση τῆς μικρασιατικῆς καταστροφῆς τοῦ 1922 καί τά συμπαρομαρτοῦντα δεινά τῆς οἰκονομικῆς καί κοινωνικῆς ὑφέσεως, τῆς πολιτικῆς ἀσταθείας, τῆς ἐκκλησιαστικῆς διαιρέσεως· θά ἔλεγε κανείς ὅτι ἔκειτο ἡ Πατρίδα μας θελκτική καί ἀνυπεράσπιστη λεία τῶν ἐπιδόξων κατακτητῶν της, ὅπως μαρτυροῦν ἄλλωστε καί τά γεγονότα τῆς Κερκύρας τοῦ 1923, μέ τήν προσωρινή κατάληψη τῆς νήσου ἀπό τήν φασιστική Ἰταλία.
Ἀντίθετα, τήν 28η Ὀκτωβρίου τοῦ 1940 ἡ ὁμόψυχη καί ἀποφασιστική ἀπάντηση τοῦ Ἑλληνικοῦ Γένους στούς προκλητικούς καί ὑπερηφάνους ἐχθρούς, μέ τήν ἐπίκληση τῆς βοηθείας τοῦ Παναγάθου Θεοῦ τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἀπέδειξε, ὅτι ἡ Ρωμηοσύνη, ὁ κορμός τῆς ὁποίας κατοικεῖ στά ἐδάφη τῆς Πατρίδος μας, ποτίζεται μυστικῶς ἀπό τήν ἄνωθεν βοήθεια, τήν παντοδύναμη χάρη τῆς Ἁγίας Τριάδος τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, καί κατατολμᾶ ἐχθρῶν οἱ ὁποῖοι κατά τά ἀνθρώπινα μέτρα, φαινομενικῶς, ἔχουν συντριπτικῶς ἰσχυρότερες δυνάμεις. Ἡ ἀδύναμη Ἑλλάδα μέ τήν περιφανῆ γεωπολιτική θέση κατήγαγε τήν πρώτη νίκη τῶν ἐλευθέρων ἐθνῶν κατά τῶν τυραννικῶν δυνάμεων τοῦ Ἄξονος στήν Εὐρώπη, δίνοντας ἀναπνοή ἐλπίδος στούς καταπονημένους Βρεττανούς καί καθυστερώντας ἀπρόσμενα τήν ναζιστική εἰσβολή ἐναντίον τῆς - μετά ταῦτα εὐγνώμονος – Σοβιετικῆς Ἑνώσεως, μέ ἀποτέλεσμα τήν τελική ἀποτυχία τοῦ Ἄξονος στό ἀνατολικό μέτωπο.
Ἡ σοβαρή, ὑπεύθυνη καί εἰλικρινής ἀναδίφηση στίς ἱστορικές δέλτους, δέν μπορεῖ παρά νά ἀποκαλύψει τίς «ποιότητες» τῆς ρωμέηκης ψυχῆς ἡ ὁποία εὐρίσκεται πίσω ἀπό τίς ἱστορικές μας νίκες· καί πρώτη ἱεραρχικῶς ἀπό τίς «ποιότητες» αὐτές εἶναι ἡ εὐγνώμων προσήλωση στήν ἀποκεκαλυμμένη ἐν Χριστῷ Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας, τῶν Ὀρθοδόξων Δογμάτων. Ὅ,τι θά μποροῦσε κανείς νά πεῖ ἐδῶ, συνοψίζεται στά λόγια τοῦ Στρατηγοῦ Τραϊανοῦ, τοῦ στρατηγοῦ τοῦ αἱρετικοῦ Αὐτοκράτορος τῶν Ρωμηῶν Οὐάλη, πώς ἡ ἀσέβεια καί αἵρεση τῶν ἀρχόντων καθίσταται αἰτία τῆς ἐγκαταλείψεώς μας ἀπό τόν Θεό καί τῆς ὑπερισχύσεως τῶν ἐχθρῶν μας: «Οὐκ ἐγώ ἥττημαι, βασιλεῦ, ἀλλά σύ, ὁ κατά Θεοῦ στρατευόμενος καί τήν αὐτοῦ ροπήν [βοήθειαν] προξενῶν τοῖς βαρβάροις» (ἁγίου Θεοφάνους, Χρονογραφία, §62).
Πολύ ὀρθῶς ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος συνέδεσε κατά τίς τελευταῖες δεκαετίες τήν Ἑορτήν τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου μέ τήν Ἐθνικήν Ἑορτήν τῆς 28ης Ὀκτωβρίου, τοῦ ἡρωϊκοῦ «ΟΧΙ» τῶν προγόνων μας ἔναντι τῶν ἐπιβούλων τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας μας μαύρων Φασιστῶν τῆς παπικῆς Ἰταλίας. Ἡ ἐμπειρία τῶν Ἑλλήνων στρατιωτικῶν στό μέτωπο, τῶν ὁποίων ἡ γενική ἐμπειρία ἄλλωστε ἀποτελεῖ πάντοτε μελέτημα τῆς στρατιωτικῆς τακτικῆς, ἀποτύπωσε σέ ὑπεύθυνες, ὀνομαστικές καί ἔγγραφες μαρτυρίες τήν παρουσία καί ἐνίσχυση τῆς Παναγίας μας, τῆς Θεογεννήτορος Μαρίας, στούς εὐσεβεῖς καί εὐλαβεῖς Ἕλληνες στρατιῶτες, τούς ἀγωνιζομένους τόν δίκαιο ἀγῶνα ὑπέρ βωμῶν καί ἑστιῶν. Εἶναι ἡ Παναγία μας ἐκείνη, πρός τήν ὁποίαν ἀνέκαθεν ἡ Ἐκκλησία μας ἀπευθύνει στήν ἱερά ὑμνογραφία ἱκετηρίες γιά τήν προστασία ἀπό τούς ἐχθρούς· «Παρθένε Μήτηρ τοῦ Θεοῦ, θραῦσον τῶν βαρβάρων τά θράση καί τάς βουλάς τῶν ἀσεβῶν τῷ πιστῷ Βασιλεῖ καθυπόταξον καί τό κέρας αὐχήμασι τῆς ἀνδρείας μεγάλυνον τῶν Ὀρθοδόξων» (ἱ. ἀκολουθία τῆς 3ης Νοεμβρίου). Διά τοῦτο καί στούς καιρούς μας, περισσότερο ἀπό ποτέ, ἐπιβάλλεται σέ μᾶς, εὐγνώμονες πρός τόν Κύριο καί τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο Χριστιανούς καί ἐπιγνώμονες Ἕλληνες, ὁ θεμιτός καί «ἐπαινετός πόλεμος», ὅπως τόν ὀνόμασαν οἱ ἅγιοι Πατέρες, ἐναντίον ὅσων ἐχθρῶν, ἐντός καί ἐκτός συνόρων, ἐπιβουλεύονται τήν ἀκεραιότητα τῆς Ὀρθοδόξου μας Πίστεως καί τόν ἄρρηκτον δεσμόν τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Πατρίδος .
Εἵθε ἡ Σκέπη τῆς Θεοτόκου νά μᾶς φωτίζει καί ἐνισχύει στόν προκείμενο ἱερό καί πνευματικό αὐτόν ἀγῶνα !
ὁ Καθηγούμενος τοῦ Ἱ. Ἡσυχ. Παντοκράτορος,
† Ἀρχιμ. Κύριλλος
καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί
Login