Άγιος Αυξίβιος Σόλων, Ιεραπόστολος και Επίσκοπος των Αποστολικών χρόνων στην Κύπρο

Άγιος Αυξίβιος Σόλων, Ιεραπόστολος και Επίσκοπος των Αποστολικών χρόνων στην Κύπρο

Στα χρόνια των Αποστόλων έζησε ο άγιος Αυξίβιος και των «αποστόλων την χάριν ως του Πνεύματος όργανον διά Μάρκου του θείου θησαυρίσας», σύμφωνα με το απολυτίκιό του, «εδείχθη ιεράρχης ευκλεής και πρόεδρος των Σόλων και ποιμήν».

Γεννήθηκε στη Ρώμη. Οι γονείς του, πλούσιοι ειδωλολάτρες, είχαν άλλον ένα γιο, μικρότερο, τον Θεμισταγόρα.

Ο Αυξίβιος αγαπούσε πολύ τα γράμματα. Από καλούς δασκάλους διδάχθηκε όλη τη σοφία του καιρού του. Συνάμα άρχισε να γνωρίζει και τη χριστιανική πίστη από Χριστιανούς της Ρώμης.

Όταν έφθασε σε ηλικία γάμου, οι γονείς του ήθελαν να τον νυμφεύσουν. Μα εκείνος, διψώντας για μιαν άλλη ζωή, έφυγε κρυφά μ’ ένα καράβι που ταξίδευε για την Κύπρο.

Κάποιο πρωινό καράβι έφτασε στον προορισμό του κι άραξε στον Λιμνίτη, ένα λιμάνι της βορείας ακτής του νησιού, που απέχει τέσσερα περίπου μίλια από την πόλη των Σόλων (ή της Σολέας).

Στην πόλη αυτή, με πρόνοια του Θεού, συνάντησε τον απόστολο και ευαγγελιστή Μάρκο, του οποίου έγινε μαθητής. Ο νεαρός Απόστολος ήταν πια μόνος στην Κύπρο, καθώς ο σύντροφός του, ο άγιος Βαρνάβας, είχε ήδη μαρτυρικά θανατωθεί από τους Ιουδαίους στη Σαλαμίνα (βλ. «Πάντα τα έθνη», τ. 82/2002, σελ. 13).

Κοντά στον θεοφόρο Μάρκο ο Αυξίβιος γνώρισε σε βάθος την πίστη του Χριστού. Από τα άγια χέρια του σύντομα βαπτίστηκε και λίγο αργότερα χειροτονήθηκε επίσκοπος.

Από τότε στην ψυχή του Αυξίβιου άναψε ένας φλογερός πόθος: Να κηρύξει και στους άλλους το ευαγγέλιο της σωτηρίας. Μα ο δάσκαλός του, ο Μάρκος τον συμβούλεψε: Πρώτα να διδάξεις τους γύρω σου με το παράδειγμά σου κι ύστερα με τα λόγια σου. Έτσι, ακολουθώντας την αποστολική υποθήκη, άρχισε τον αγώνα του.

Σε λίγο καιρό ο δάσκαλος όσο και ο μαθητής έφυγαν από τον Λιμνίτη. Ο πρώτος αναχώρησε για την Αίγυπτο, όπου ίδρυσε την Αλεξανδρινή Εκκλησία, και ο δεύτερος για τους Σόλους.

Ο μεγάλος ειδωλολατρικός ναός των Σόλων ήταν αφιερωμένος στον Δία, τον «πατέρα όλων των θεών». Καθώς περνούσε από κει ο Άγιος, συνάντησε τον ειδωλολάτρη ιερέα. Αυτός, άνθρωπος αγαθός και καλο-προαίρετος, βλέποντάς τον και καταλαβαίνοντας πως ήταν ξένος, τον κάλεσε στο σπίτι του για να τον φιλοξενήσει.

Εκεί ο Αυξίβιος έμεινε κάμποσο καιρό, χωρίς ν’ αποκαλύψει πως ήταν Χριστιανός και μάλιστα επίσκοπος. Μια μέρα, όμως, με φωτισμό του Θεού, αποφάσισε να μιλήσει στον ιερέα για τον Χριστό. Έτσι, όταν εκείνος γύρισε από τον ναό του Δία, του είπε:

― Γιατί λατρεύετε και προσκυνάτε σαν θεούς τις πέτρες και τα μάρμαρα; Έχουν μάτια μα δεν βλέπουν. Έχουν αυτιά, μα δεν ακούνε. Τις προσευχές που κάνετε και τις θυσίες που τους προσφέρετε δεν τις αντιλαμβάνονται. Ο θεός των Χριστιανών, όπως έχουν ακούσει, είναι ο αληθινός Θεός. Αυτός δημιούργησε όλον τον κόσμο μόνο με τον λόγο Του. Αυτός δημιούργησε και το ανθρώπινο γένος από ένα ζευγάρι, άνδρα και γυναίκα. Για να είναι ευτυχισμένος, τους έβαλε σ’ ένα θαυμάσιο κήπο, τον παράδεισο, όπου με λίγη δουλειά θα μπορούσαν να έχουν ό,τι τους χρειαζόταν. Μια μόνον εντολή τούς έδωσε, να μην τρώνε από τους καρπούς του «δέντρου της γνώσεως του καλού και του κακού», όπως το ονόμασε. Υπακούοντας σ’ αυτή την εντολή οι πρώτοι άνθρωποι θα μπορούσαν να τελειοποιηθούν στην αρετή και να γίνουν όμοιοι με τον Πλάστη τους. Θα μπορούσαν να γίνουν άγιοι, όπως Άγιος είναι κι Εκείνος. Δυστυχώς, όμως, εκείνοι δεν τήρησαν για πολύ τη θεία εντολή. Παραβαίνοντάς την, έχασαν τον παράδεισο. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Από τότε μπήκε και το κακό στον κόσμο, με αποτέλεσμα ο βασιλιάς της κτίσεως, ο άνθρωπος, να γίνει σαν τα άλλα ζώα, κάνοντας σκοπό του την ικανοποίηση των παθών του. Κι όταν δεν βρίσκει τα μέσα γι’ αυτό, αδικεί, κλέβει, σκοτώνει… Από το κατάντημα αυτό ο καλός Θεός θέλησε να σώσει στις ημέρες μας τα πλάσματά Του. Ήρθε στη γη Εκείνος για τον οποίο μίλησαν οι μεγάλοι σοφοί μας. Ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος, μεγάλωσε σαν κι εμάς, πέθανε, αναστήθηκε, αναλήφθηκε στους ουρανούς και θα ξανάρθει κάποτε για να μας κρίνει…

Τα απλά τούτα λόγια συγκίνησαν τον καλοκάγαθο ειδωλολάτρη ιερέα, που ζήτησε να μάθει περισσότερα για τον Θεό των Χριστιανών. Και ο ιεραπόστολος συνέχισε να τον διδάσκει. Η κατήχηση κράτησε κάμποσες μέρες, ώσπου, ένα βράδυ, ο κατηχούμενος ασπάστηκε την αληθινή πίστη και βαπτίστηκε στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Στο πρόσωπό του η μικρή τοπική Εκκλησία βρήκε έναν ακόμα ζηλωτή εργάτη.

Λίγες μέρες μετά τη βάπτιση, επισκέφθηκε τον ιερό Αυξίβιο ο άγιος Ηρακλείδιος, επίσκοπος της Ταμασού, ο οποίος τον συμβούλεψε να κάνει πια φανερή την ιδιότητά του και να αρχίσει το πνευματικό του έργο. Έτσι και έγινε.

Το κήρυγμα του Αυξιβίου, ενισχυμένο από την άγια ζωή του και τα πολλά θαύματά του, έφερε εκπληκτικά αποτελέσματα. Το μικρό ποίμνιό του Χριστού πλήθαινε συνεχώς. Τα σπίτια, όπου μαζεύονταν ως τότε οι Χριστιανοί για να λατρεύσουν τον Θεό, δεν τους χωρούσαν πια. Έτσι ο Άγιος αποφάσισε να χτίσει μιαν ευρύχωρη εκκλησία στην πόλη των Σόλων. Πραγματικά, με τη βοήθεια του Κυρίου και των πιστών, η εκκλησία υψώθηκε σύντομα. Σ’ αυτήν ο επίσκοπος βάπτισε, ανάμεσα σε πολλούς άλλους, τον αδελφό του Θεμισταγόρα και τη γυναίκα του Τιμώ, που ήρθαν από τη Ρώμη για να τον βρουν και πίστεψαν στον Χριστό. Χειροτόνησε, μάλιστα, λίγο αργότερα τον Θεμισταγόρα πρεσβύτερο και την Τιμώ διακόνισσα, για να τον βοηθούν στο ποιμαντικό του έργο.

Σε λίγο καιρό ο ναός των Σόλων ήταν μικρός για να χωράει τα πλήθη των νέων πιστών, που καθημερινά βαπτίζονταν. Γι’ αυτό στην ίδια θέση χτίστηκε άλλος, πιο μεγάλος και πιο ωραίος.

Πενήντα ολόκληρα χρόνια ποίμανε θεάρεστα τους Σόλους ο άγιος Αυξίβιος. Πριν αναχωρήσει για τα ουράνια σκηνώματα, όρισε ως διάδοχό του τον μαθητή και συνεργάτη του Αυξίβιο. Ο ίδιος τον είχε κατηχήσει και βαπτίσει, δίνοντάς του το όνομά του.

Όταν κοιμήθηκε ειρηνικά, οι Χριστιανοί πένθησαν βαριά την απώλεια του χαρισματικού πνευματικού τους πατέρα. Ο τάφος του έγινε πηγή θαυμάτων. Κάθε χρόνο, την ημέρα της μνήμης του, 17 Φεβρουαρίου, με ευλάβεια έρχονταν να ζητήσουν τη μεσιτεία και τη βοήθειά του.
______
Μ.Σ.Π.

Περιοδικό «Πάντα τα Έθνη»
Τεύχος 145
Ιανουάριος-Φεβρουάριος-Μάρτιος 2018

πηγή εικόνος: Εκκλησία της Κύπρου