ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ
Ἡ Ἱερά Μονή μας παρουσιάζει στήν ἱστοσελίδα μας μιά σειρά ποικίλων ἱστορικῶν μελετῶν περί Ρωμηοσύνης - «Βυζαντίου» καί Νέου Ἑλληνισμοῦ, πολλές ἀπό τίς ὁποῖες ἔχουν συνταχθεῖ ἀπό τήν ἴδια τή Μονή μας. Ὁ σκοπός τῆς προσφορᾶς τῶν μελετῶν αὐτῶν δέν εἶναι ἁπλῶς ἡ ἱκανοποίηση τῆς περιεργείας τῶν φιλιστόρων ἀναγνωστῶν, ἀλλά - ὅπως ἦταν σκοπός καί τῶν παλαιῶν ἱστορικῶν τοῦ Βυζαντίου - ἡ καταγραφή τῆς ἀληθείας καί ἡ διαφύλαξη τῆς ἱστορικῆς μνήμης καθαρᾶς καί ὅσων γεγονότων εἶναι «ἀναγκαῖα δέ πάνυ καί χρήσιμα λίαν, δι’ ἐπιτομῆς καί σαφηνείας ἐναργεστάτης», στή σημερινή ἐποχή ὅπου τό πᾶν στήν Ἱστορία ἀνατρέπεται, θυσιαζόμενο στό βωμό προσκαίρων σκοτεινῶν ἐπιδιώξεων. Ὁ χρονογράφος Γεώργιος Κεδρηνός (ἀρχές ιβ΄αἰ.) ἀναφέρει στήν εἰσαγωγή τοῦ ἔργου του «Σύνοψις Ἱστοριῶν», ὅτι προέβη στήν ἱστορική του ἐργασία καταλείποντας γιά τούς ἀναγνῶστες «τροφή ἀπαλή καί ἀλεσμένη»· ἔτσι, ἀκόμη κι ἐκεῖνοι πού διήλθαν ἤδη τά ἱστορικά βιβλία θά ἔχουν ὑπομνήσεις, ὥστε διά τῆς ἀναγνώσεως νά δημιουργεῖται μέν ἀνάμνηση, ἡ ὁποία τρέφει καί ἐπεκτείνει τή μνήμη, νά ἀποφεύγεται δέ ἡ ἀμνησία, τρεφόμενη ἀπό τήν ἀμέλεια καί τή ραστώνη, ἡ ὁποία ἐπιφέρει τή λήθη καί συγχέει τή μνήμη τῶν πεπραγμένων («οἶδε γάρ ἡ ἀνάγνωσις ἀνάμνησιν ἐμποιεῖν ... ὥσπερ τοὐναντίον ἡ ἀμέλεια καί ῥαστώνη ἐπιφέρειν ἀμνηστίαν, ᾗ τινι πάντως ἕπεται λήθη, ἀμαυροῦσα καί συγχέουσα τήν μνήμην τῶν πεπραγμένων»). Ἀπό τίς τάξεις τῶν Μοναχῶν ἀνεδείχθησαν κατά καιρούς πολλοί ἱστορικοί, ὅπως λ.χ. ὁ Θεοφάνης ὁ Ὁμολογητής (ἀρχές Θ΄ αἰ.), ὁ Γεώργιος Μοναχός ὁ Χρονογράφος (μέσον τοῦ Θ΄ αἰ.), ὁ ἅγιος Νέστωρ τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου, πρῶτος Χρονογράφος τῶν Ρώσων (ΙΑ΄ αἰ. ) κ.ἄ. πολλοί.
Φρονοῦμε, ὅτι ὡς Μοναχοί ἔχουμε καθῆκον νά ὑποβοηθοῦμε τίς ἱστορικές μελέτες, ἐκκλησιαστικές καί μή, ἀφ’ ἑνός γιά καθαρῶς ψυχωφελεῖς λόγους, διότι στήν ἀνθρώπινη ἱστορία ἐντοπίζεται, περιγράφεται καί μαρτυρεῖται θαυμαστῶς τό κοσμοσωτήριο ἔργο συνόλου τῆς Θείας Οἰκονομίας, ἰδίως δέ τῆς Κενώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἀφ’ ἑτέρου γιά λόγους διατηρήσεως τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας περί τῆς πορείας τῆς Ρωμηοσύνης, τοῦ Ἑλληνισμοῦ ὑπό τήν σημερινή του ἔννοια, πού βαναύσως ὑποτιμᾶται καί διαστρέφεται. Κατά τόν Εὐρωπαῖο ἐκκλησιομάχο καί Μασόνο Βολταῖρο, ἐκπρόσωπο μιᾶς ἀδικαιολόγητα τυφλῆς ἀντιχριστιανικῆς προκατάληψης, ὑπάρχει « ... μιά ἱστορία πολύ περισσότερο γελοία ἀπό τή ρωμαϊκή ἱστορία ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Τακίτου: ἡ βυζαντινή ἱστορία. Αὐτή ἡ ἀνάξια λόγου συλλογή δέν περιέχει τίποτε ἄλλο, παρά μόνο πομπώδεις διακηρύξεις καί θαύματα. Εἶναι τό βδέλυγμα τοῦ ἀνθρώπινου πνεύματος, ὅπως ἡ ἑλληνική αὐτοκρατορία ὑπῆρξε τό βδέλυγμα τῆς οἰκουμένης. Οἱ Τοῦρκοι τουλάχιστον ἦσαν πιό σωστοί: νίκησαν, χάρηκαν καί ἔγραψαν ἐλάχιστα ...». Ἀντιθέτως, ἡ σύγχρονη ἱστορική ἐπιστήμη ἀνακαλύπτει διαρκῶς τόν ἀκένωτο θησαυρό τοῦ Χριστοκεντρικοῦ Ρωμαίικου-Βυζαντινοῦ Πολιτισμοῦ σέ ὅλες του τίς ἐκφάνσεις καί μέ ὅλες του τίς χάριτες. Ἔτσι μαρτυρεῖ ἀναπόφευκτα, τό ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι Ἀποκαλύψη, ἀποκεκαλυμμένη καί τεκμηριωμένη Πίστη πού μπορεῖ, ὅπως καί ἔχει κάνει ἀποδεδειγμένα στό Βυζάντιο, νά περιβάλλεται τά ἀνθρώπινα καί νά τά ἀνάγει ὄχι μόνο σέ αἰώνια προοπτική, ἀλλά ταυτόχρονα καί στό ὕψιστο ἐπίγειο μεγαλεῖο τους, ὅπως φανερώνει ἡ βυζαντινή τέχνη, κοινωνική πρόνοια, ἰατρική, φιλοσοφία, ἐκπαίδευση κ.λπ.
Login