ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ
ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΣΥΝΤΟΜΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΤΗΣ ΟΥΝΙΑΣ
1. Η σημασία της αποφάσεως
Τον τελευταίο καιρό, ενώ γίνεται πολύς λόγος για την Ουνία, και ως προς την ιστορική της προέλευση και ως προς τις σημερινές της επιδιώξεις, που αναβιώνουν όντως απαράλλακτα το αποκρουστικό της πρόσωπο, δεν έχει αρκούντως προβληθή ούτε συνειδητοποιηθή εκ μέρους όχι μόνον των απλών πιστών, αλλά και των κληρικών και των θεολόγων, το πολύ σημαντικό, ιστορικό θα λέγαμε, γεγονός της καταδίκης της Ουνίας στα πλαίσια του θεολογικού διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών. Σε δύο επίσημα κείμενα, ένα της ειδικής Υποεπιτροπής που εργάσθηκε στη Βιέννη (Ιανουάριος 1990) και ένα της ολομελείας του Θεολογικού Διαλόγου στο Freising του Μονάχου (Ιούνιος 1990), όλα τα μέλη των δύο Επιτροπών, Ορθόδοξοι και Ρωμαιοκαθολικοί, μετά από δραματικές συνεδρίες και έντονη αντιπαράθεση θέσεων και επιχειρημάτων, κατέληξαν στο να απορρίψουν και καταδικάσουν την Ουνία, ως μία μεσαιωνική μέθοδο ενώσεως των Εκκλησιών, η οποία αντί να βοηθήσει στην προσέγγιση μεγάλωσε και διηύρυνε τις διαιρέσεις, άνοιξε μεγαλύτερες πληγές. Η παράγραφος 6 του κειμένου του Freising, που δημοσιεύεται ολόκληρη στη συνέχεια, αποδεικνύει τη μεγάλη σημασία της ιστορικής αυτής αποφάσεως:... η συνέχεια εδώ